niewinnnitko

Tak myślę i myślę o co może Mu chodzić z tym opisem... To On jest głupi i stoi w kolejce po tą jej miłość, czy nie jest i nie zamierza w niej stać skoro nie musi... Hm?! Któryś raz z kolei się nad tym zastanawiam i doszczętnie zgłupiałam. Pfff...

Zgubiłam się. Nie wiem już kiedy okłamuję siebie i innych a kiedy jestem szczera. Nie wiem co myślę a co mnie najbardziej nie pokoi; nie wiem co czuję... Czasem boję się, że On do końca zrobi ze mną co będzie chciał. Nie... Już to zrobił, ja boję się, że wygaśnie to "coś" co tak bardzo od zawsze kocham, że zostanie tylko porządnie... Mimo tego strachu nie szukam w sobie opanowania. Brnę dalej bo coś mi tak karze... Przywykłam słuchać tego "czegoś" a nie innych i lubię to w sobie. Gra w nieznane wciąga...

Wcześniej wiedziałam co może się zdarzyć a co nie, teraz idę w ciemno. Przygotowana na każde zaskoczenie, na wszystko. Jeśli nastąpi "game over" zaakceptuję to... Oczywiście chwilowo. Już raz tak było ale to jest gra bez końca, bez reguł i bez... jakich kolwiek granic. To słowo jest nam (?) obce.

I chociaż brakuje mi bardzo tamtych miesięcy, bo były wyjątkowe i nie da się ich zastąpić w żaden sposób chyba ich już nie odzyskam...  Żyję w głębi serca nadzieją i mam podstawy do tego aby wierzyć ale teraz mogę jedynie łapać chwile i iść naprzód...

Hmmm ciekawe czy ktoś mnie tu jeszcze pamięta i czy ktoś ze "znajomych" tu jeszcze buszuje... :> Ciotka_dobra_rada z tej strony...

Zabieram się do powrotu już dobry kawał czasu i stwierdziłam, ze wreszcie czas wrócić. Może to przez to, że siedzę znów w domu chora  a może to tęsknota nie daje już spokoju... W końcu zawsze na starych śmieciach jest najlepiej.